YEŞİL

Bazı geceler kabus görüp uyandığımda, senin adını sayıklarken buluyorum kendimi. Ne gördüğümü bile hatırlamadan, yatıyorum öylece,  dakikalarca. Kabuslarımın nedenini bilmiyorum. Her şey kabus gibi bu hayatta zaten. Bir de sen çıktın şimdi...Seninle olamamaktır nedeni. Belki de kabuslarımın.Adın, benim için acı şeyleri ifade ediyordu bugüne kadar. Adın, seninle anlam buldu benim için.Sildi attı çocukluğumun bütün kırıklıklarını.Adın bile yeterken her şeyi unutmama, yanımda olsan sarardık bütün yaralarımızı beraber.

Seni delicesine isterken, bir şey söyleyememek berbat.Yanındayken, tutulup kalıyorum sana.Konuşamıyorum. Anlatamıyorum. Kendim anlasam belki sana da anlatacağım ama içimdeki şapşal bana izin vermiyor. Dizginliyor beni. Aşığım ben sana galiba.

Her renk sen oldun, hayatımda. Deniz sensin, mavi de. Siyah da beyaz da. 
Hele yeşil, sadece senin gözlerinde var sanki bu renk. Bir renk ancak bu kadar yakışabilir birine.

Buse Karaayak